Dalej Chełmno...

Tak sobie myślę, że coraz bardziej rozumiem jak to jest bez aparatu.

Straszne. Fotki z komy i tak nijak nie wykorzystasz, bo jakość... No coment.

W życiu ciągła nauka jest troszkę wnerwiająca. Mówię o nauce życiowej. O odkrywaniu siebie.

Moje wnętrze jest obrzydliwe. Zaczyna się ciekawie: są flaki, żołądek, serce... Potem dochodzimy do nie mniej ciekawego mózgu. A w mózgu (przynajmniej w moim wyobrażeniu) spotykamy duszę. I dzi. ni w  ch. się nie podoba.

I zaczynamy się męczyć, żeby ona jako-tako wyglądała. Znajdujemy wady, eliminujemy je. Wyszukujemy zalety, które rozwijamy. I zawsze napotkamy na nową trudność. Rozwój duszy się ciągnie, a my mamy dość. Ale nie zaprzestajemy swojego dziełą. I kiedy na łożu śmierci myślimy o swoim życiu to dochodzimy do wniosku, że "K. warto było. Na moim grobie będzie kwiatek".

A ci, którzy zatrzymali się w rozwoju dochodzą do wnisku, że "Ch. z kwiatkiem. Liczy się BMV kture nic mi nie da po śmierci ale sasiedzi beda pamnietali ze ich sasiad mial BMV i cztery garaze"*.

Współczujmy im...

Chełmno 2008

*Błędy ort. celowe!