to jest ostatni dzień.
jest to ostatni deszcz na tym dachu?
jest to ostatnie błogosławieństwo i nasza ostatnia wspólna noc?

zaczął się nasz koniec?
obojętnie - przecież jeszcze jesteśmy razem.

cześć, to ja - Twój Przyjaciel. pamiętasz mnie? kiedyś, to ja gasiłem Twój pożar samotności. kiedy miałaś ochotę położyć się i nigdy nie obudzić - to ja dzwoniłem i powtarzałem, że jeśli naprawdę tego chcesz, ja położę się obok Ciebie. kiedy stawałaś twarzą w twarz z ludzkim egoizmem i chamstwem - to ja przeklinałem ich i zaklinałem na wszelkie zło tego świata. to ja próbowałem Cię pocieszyć, chciałem, żebyś była szczęśliwa. na płótno Twojego życia rozpryskiwałem kolorową farbę - pędzelkiem wiary. i kiedy uśmiechałaś się do słuchawki, wewnątrz mnie serce grało wesołego marsza radości. czułem, że moje próby wmówienia Ci, że jesteś wyjątkowa, jak wiele znaczysz, czułem, że to przynosi efekty. spełniałem swoją misję każdego dnia. byłem przy Tobie jak Anioł Stróż.

a teraz? pamiętasz być może tyle tylko, jak mam na imię. bo teraz on gasi Twój pożar samotności, teraz to on koloruje Twój szary świat.

mam nadzieję, że jest Ci z nim lepiej, niż ze mną. cichutko pakuję się i odchodzę. wiara trzymać będzie mnie przy życiu, więc na Twym łóżku zostawiam niezapisaną kartkę. zachowaj ją, jeśli kiedykolwiek zatęsknisz, napisz do mnie. przyjadę.

żegnaj, najukochańsza.

- Twój, na zawsze wierny,

Przyjaciel.