dawno nie pisałam ... ale nie miałam siły na to wszystko. prowadzenie photobloga o czymś takim co ja piszę......to jakby podzielenie sie swoimi uczuciami......problemami.....

czas oczekiwania na ukochaną osobę jest najgorszy ale finał tego wszystkiego nie zapomniany...

jak tu piszę w jakimś stopniu jest mi łatwiej.....a może nie...

może tylko sobię to wmawiam.....

może ja nie wiem co to jest miłość....

może u mnie to tylko uczucie które za każdym razem mnie rani.

nie wiem ...może ktoś mnie nauczy kochać....żyć.....umrzeć w spokoju przy nim

moje wena przy cierpieniu jest epicka i elegancka

-pomóc Ci.?

- w czym.?

- w życiu....będe twoim wsparciem. przyjacielem. chłopakiem. będe osobą która pomimo wszystko kocha Cię.

chyba nie potrafię o tobie zapomnieć...

nie umiem....nie  wyobrażam sobię tego....

umiesz mieć na mnie wyjebane i nic z tego sobie nie robisz...

naucz mnie tego ...... może bedzie lepiej ....

hm..... po jakimś czasie zdajemy sobię sprawe jak niektóre osoby są dla nas ważne,,,

chwila rozłąkii a tak cierpimy.....

czas nie leczy ran jak to inni mówią....czas daje do zrozumienia... ża jak bardzo bedziemy się starać.....doceni to tylko osoba ...która przeszła w życiu więcej niż my sami...

KOCHAŁA I STARCIŁA.