a plan for u

To zabawne, że zakładając tego photobloga chciałam pisać rzeczy, które fajnie się czyta. Na początku nawet tak było. Ale z czasem stał się on miejscem moim zwierzeń, żali i historii. Tutaj mogę napisać o wszytskim, bo nikt nie wie, że to przecież ja . Taki pamiętnik uczuć i nastrojów. Ale jednak pewnego rodzaju historia. Moja historia. Tylko co jeszcze będę mogła dodać ? Co przyniesą kolejne dni, miesiące, lata ?

Bo Twój rozdział Królu Arturze zamknęłam. Nasze drogi rozejdą się za 4 miesiące. I pewnie nigdy Cię już nie spotkam.

Czemu spotykamy w swoich życiach ludzi, na których nam zależy, których pokochamy, ale oni nie czują tego samego ? Panie Boże czemu stworzyłeś właśnie taki świat ? Świat , w którym zanim dwoje ludzi się odnajdzie, spotka tych, którzy odrzucą, zranią ? Czemu ludzie płaczą ? Czemu na świecie jest tyle bólu, złości, nienawiści ? Dlaczego tak wiele osób zmęczonych cierpieniem patrzy w Niebo i jedynym rozwiązaniem, które widzi jest śmierć ? Życie nie jest sprawiedliwe. Ludzie są tacy sami, ale nie każdemu Bóg przyświeca. Nie każdy ma po co, dla kogo i za co żyć. A przecież i tak wszyscy umrzemy. Tylko śmierć potrafi nas zrównać. I tylko dla niej jesteśmy równi.