Patrzę w niebo...

'Boję się tylko tego, że pewnego dnia niebo spadnie mi na głowę'

Asterix i Obelix

Niebo znów prawie 'spadło nam na głowy'.  Księżyc stał się punktem centralnym dla czterech burz, ze wszystkich kierunków.. Najpiękniejsza burza tego roku; gra światła, ciemności, dźwięku, ciszy; błysk, jasność, ciemność- oczekiwanie, grzmot. Nieustająca kanonada.  I emocje- strach, podziw, niepewność, uwielbienie.. Kilku ludzi zgromadzonych na tarasie by podziwiać kolejny elektryczny zygzak nad ciemną sylwetką drzew..  I jedna obietnica.. 

Stoję na granicy, gdzieś między bezpiecznym suchym schronieniem a szalejącym żywiołem, między łatwą, wygodną drogą a tym, czego tak naprawdę pragnę, jakgdyby między życiem a śmiercią.. I czekam.. decyzję niech podejmie On sam.. 

CUDNA NOC

Trzeba patrzeć w niebo.. Ludzie patrząc w górę, zapominają o dole..

Tyle,że łatwo się wtedy potknąć i upaść...