Wychowany na przykrosciach

Pierdolony zwyrodnieniec
Na wszystkich się odgrywam
Musicie o tym wiedzieć
Nie jest mi łatwo
I nigdy mi nie było
Nie miałem sielanki
Nie raz się ze złości wyło
Lecz nigdy nie uciekłem od zasranych problemów
Było ich dużo ,  pozbyłem się wielu
Moje życie to stek nieporozumień
Dużo pomyłek ,  nieudanych posunięć
Niedomówienia ,  łzy ,  znaki zapytania
Kłótnie w rodzinie ,  konflikty od rana
Szkoła mnie nie chciała nie tolerowała
A moja dziewczyna , (?)  ta dziwka się puszczała (!)
Wszystko mnie obciąża nie daje zapomnieć
Nie pomaga tu alkohol nie umie wymazać wspomnień

Żal i smutek starczyłby dla bardzo wielu
Nie ściemniam ,  nie przesadzam pierdolony przyjacielu
Ludzkie słabości to nie temat na piosenkę
Na takie gówno mógłbym ściemniać panienkę
Samobójstwo , melancholia ,  stan emocjonalny
Żyję na krawędzi ten ciężar jest ogromny
Modlę się nieraz do Tego na górze
By we wzburzeniu nie wyskoczyć
Z okna na podwórze
Może w innym wymiarze
Życie pokaże
Teraz zasuwam dalej tak jak umysł mi każe !