Na blacie kilka okruchów po chlebie

naczynia po obiedzie, niepomyte, leżą w zlewie

robi się coraz ciemniej, ale kto by tam się przejął

mogłoby być trochę cieplej, bo kolejny raz nie grzeją

i poszedłbym do ciebie i z chęcią się dosiadł

to jeszcze nie jest późna pora, słyszę głos Orłosia z telewizora

może zadzwonię i zapytam, 'co tam?'

a może przyjdę i naniosę trochę błota

a może tak jak zwykle zdecyduję się zostać

wiesz dobrze, jak mi blisko do nihilistycznych postaw

i tak czas zleciał, opatulony w pokój

za oknem jesień, to już jest chyba trzecia w tym roku

widocznie niebo ma do opłakania sporo

dlatego daje klimat przemijania tym wieczorom

kiedy jestem znowu sam ciągle mokną serca miast

znowu jestem sam widzę, jak mokną serca miast

jakiś czas może to dawało klimat tym wieczorom

ale zanim zobaczymy kolor, spłynie tu łez sporo

za oknem jesień myślę, że wystarczy ich w tym roku

noszę w sobie skryte serce, bo obarczył mnie ten pokój nim

przez to mi blisko do nihilistycznych postaw

i oddam chyba wszystko żeby dłużej w nim nie zostać

za chwilę przyjdę i naniosę trochę błota

przepraszam, nie dzwoniłem, wolę w oczy spytać, 'co tam?'

to późna pora i nie słychać już Orłosia

mam nadzieję, że zrobisz mi miejsce żebym się dosiadł

i nie musi być cieplej, choć kolejny raz nie grzeją

problem w tym, że nie mam ciebie, ale kto by tam się przejął

i pozmywam te naczynia które ciągle leżą w zlewie

a z blatu zetrę te okruchy życia na ziemię.