"O tej nocy szybko chcę zapomnieć A o tym, co nad ranem było, nie wiem Teraz na słońcu pod parasolem dużym Chcę przeczekać dopóki noc nie wróci I w tym miejscu na razie chcę pozostać Aż ujrzę wieczorem znajomą Twoją postać Co ruszy mnie spod parasola wartko Na spotkanie nowych przygód tu zupełnie niedaleko (...)I znowu o kolejnej nocy chcę zapomnieć A była dzisiaj znowu krótsza wiele, wiele więcej Teraz bez słońca pod parasolem dużym Obserwuję swoją mordę w kałuży I nie mam chęci ni potrzeby się poruszać Dlatego tak myśląc chcę pozostać Tu dłużej na tyle, na ile to możliwe Aż kolejka nadjedzie i ze stacji mnie porwie" "Znów wstaję i po omacku dotykam ściany Przechodzę poprzez pokój na wpół rozebrana Gdy docieram do lustra, to już połowa drogi Nie pozbędę się przez dzień dzisiejszy uczucia trwogi Patrzy na mnie twarz z lustra. Jego oczy niebieskie Nie dają mi zapomnieć, że ponoć jestem człowiekiem Więc odchodzę od lustra i o tym nie pamiętam Taka jestem od wczoraj. Czy to ubiór ten sam? (...) Mrowie chodzi po głowie, światło słońca razi Nie mam tyle siły, by się patrzeć odważyć Brudne ręce od wczoraj i włosy. Dwa światy Dnia i Nocy się łączą bez wieczornej toalety Kładę się i po omacku opuszczam swoją ścianę Ta metoda jest znana, czas zaleczy ranę A sen wyleczy mnie i usunie spod powiek Ból, co oczy niebieskie wpychają mi w głowę (...)" To się chyba nigdy nie skończy. W sumie to nawet dobrze. Nie będę już próbowała zapomnieć bo i tak się nie uda.