Historyja

Jak napisałem w poprzedniej notce, tak też zrobię.

Notka wymagająca czytania, oraz zrozumienia.

Ale o wiele łatwiejsza do ogarnięcia, jeśli się wie trochę więcej na temat wydarzeń w niżej opisanym okresie.

Długo szukałem zdjęć odzwierciedlających opisane niżej etapy. Ale po długim grzebaniu w końcu odkopałem te foty.

Każde zdjęcie idealnie wpasowuję się w opisane stany.

Mam nadzieję, że i wy podzielicie moje zdanie. A co za tym idzie jeszcze bardziej to do was dotrze.

Dzisiaj wracając do domu wpadłem na pomysł jak opisać ostatnie miesiące mojego życia.

Tak widziałem to ja.

Czytajcie.

Sierpień dla mnie był miesiącem dziwnym. Najlepiej opisze to taki tekst: Wyjazd zarobkowy, zatracanie szczęścia. Kolejne miesiące mijały jeszcze gorzej. Z dnia na dzień było coraz ciemniej. Były one pod hasłem Zanikającego szczęścia, tracenia nadziei, oraz braku weny na cokolwiek. Byłem sflaczały, czułem się niepotrzebny. Światełko w tunelu zanika. Kulminacją wszystkiego była połowa października. Szczęście umarło Światełko w tunelu zgasło, nastała ciemność Od całkowitego pogrążenia uratowała mnie jedna osoba, rower oraz kilka naprawdę świetnych piosenek (o nich innym razem), które leciały na okrągło w głośnikach. Dzięki temu przetrwałem ten okres. W listopadzie i grudniu robiłem rzeczy z których do końca zadowolony nie jestem. Lecz pozwoliły mi one przetrwać. Były to miesiące pod hasłem Bierz, co możesz. Niczego nie oddawaj. Byłem bardzo zakręconym człowiekiem w tym okresie, nie zawsze pozytywnie. Działo się wiele rzeczy. Tych przyjemnych, jak i tych przeciwnych. Był to też okres odnawiania niektórych kontaktów, wkładania większej pracy w niektóre rzeczy. Większe udzielanie się. Zacząłem się przyzwyczajać do obecnej sytuacji. Ale ciągle czułem, że mi czegoś brakuję. Pewnego rodzaju pustkę. Która nie pozwalała mi czerpać radości i cieszyć się w pełni z tego co robię. Ale do czasu. Nastał nowy rok, nowe plany, nowe perspektywy. Doskonalenie marzeń. I wreszcie w Styczniu pojawiło się światełko w tunelu, Odzyskałem nadzieję na lepsze jutro. Znów zacząłem wierzyć w swoje szczęście. Mamy Luty od Sierpnia najlepszy miesiąc jaki do tej pory był. Odzyskałem wiarę w siebie. Wszystko zaczęło się układać. I to układać po mojej myśli. Miejscami czasem coś zakuleję jeszcze lub troszkę zakręci, ale nie jest to już takie kręte jak jeszcze 2 miesiące temu. Teraz znów mogę stwierdzić, że żyje. I co jest jeszcze piękniejsze, oraz wspanialsze mogę powiedzieć, że jestem znów szczęśliwy, i to cholernie szczęśliwy.

Tak. Jestem SZĘŚLIWY!!!

Na tym dziś zakończę mega krótkie streszczenie tych kilku miesięcy.

Mam nadzieję, że udało się wam dotrwać w czytaniu do końca.

Kolejna notka też może być w stylu podobnym. I niestety długim. (Może wam się w końcu znudzi czytanie :P)

A teraz żegnam wszystkich.

Dobranoc.