Myśl w oprawie szkła i wody...

Gdyby Dante dzisiaj szukał natchnienia do opisywania przepastnych czeluści, to z radością zaprosiłbym go do mojej firmy - kiedy wejdziesz w ciemne przepaście potężnych hal i wędrujesz między regałami, a maszynowe części zewsząd zdają się funeralnie sterczeć metalowym kośccem, iście stajesz w obliczu niewielkiej, zdehumanizowanej strefy liczb i bilansów.
I bynajmniej to nie jest moja skarga - ta atmosfera sprzyja bowiem myśli.

Dzisiaj wisiałem sobie gdzieś pomiędzy krainą miliona żarówek a tajemniczą doliną filtrów paliwa. Bynajmniej to nie metafora z tym wiszeniem - wspinaczka quazi-skałkowa to część codzienności w firmie. W każdym razie w czasie tego wiszenia, zupełnie bez powodu, bodźca i logicznego sensu, przypomniał mi się fragment "Epistola Ad Hebreos".

Przydługi prolog - darujmy sobie zatem rozwiniecia i przejdźmy do puenty. Wyrwawszy z kontekstu fragment tekstu, chciałem życzyć Wam, którzy fotografujecie z jakichkolwiek pobudek płynących z pasji - abyście mieli szansę zapracować na to, by patrząc na wasze prace, ludzie westchnęli chociażby podświadomie słowami "Omnia nuda et aperta sunt ante oculos Eius" - bez aspektów egzegetyczno-teologicznych, jeno tak po prostu - dosłownie

"Wszystko odkryte i odsłonięte przed Jego oczami" (Hbr 4,13)

Cóż - Buddysta w magazynie części samochodowych cytuje pismo święte, by wyszarpanym bez litosci cytatem, który wedle oryginalnego kontekstu należy sie Stwórcy, życzyć ludziom grzesznej sławy. W dodatku nad tym wszystkim króluje fotografia z kieliszkiem.

Czyżbym w ułamku sekundy potrzebnym na wspomnienie kilku słów, stworzył temat do skandalicznego talk-show?