...

Siedzisz naprzeciw mnie milcząc Kiedy ja zagaduję, próbując … próbując prowadzić z Tobą dialog O tym co było, co jest, co jutro może być Ciebie stać tylko na odpowiedź „jest ok. ja nie widze zmian” A kiedy chce powiedzieć że jest źle, nie radze sobie Po prostu spławiasz mnie „będzie dobrze, przepraszam musze iść” Kiedy krzyczę że nie chce już żyć Dopiero wtedy przypadkiem zauważasz że coś jest nie tak Czasem znikam na kilka dni Nie widzi mnie wtedy nikt Nie zauważa że jest kogoś brak I zamykam się w otchłani Gdzie nie ma miłości i czułości Usta nie ustannie milczą Chociaż chciały by mówić i mówić Żalić się a oczy płakać Lecz Ty nie widzisz i nie słyszysz Kiedy drżącym głosem wymawiam swoje życzenia Iż chciałbym byś przyszła… złapała z całych sił za dłoń Położyła rękę na ramieniu i powiedziała „już jest dobrze jestem przy Tobie, nie musisz się bać” A kiedy wracam ze smutną miną Nie wyspanymi oczyma… Nie stać Cię nawet na pytanie… „gdzie byłeś tyle czasu? martwiłam się” I kiedyś przyjdzie taki czas Że odejdę, nie wrócę… zauważysz wtedy iż coś rozdzieliło nas… A wtedy Twoje łzy i krzyki… iż nie wierzysz, że jest mnie brak Znikną gdzieś w oddali tak jak moje kiedy ja krzyczałem…