dotykam Twoich ust...

tak bardzo pragnę ich dotknąć.

Tak przykro o tym mówić gdy daną Tobie miłość w plecy wbijasz mi
Jak kruk przez dziurę gapię się - wciąż za daleko do Ciebie jest

Mówię, że wszystko trwa
Mówię Ci, że nie ja....

Nie potrafię dzielić jednego snu, materac przeciąć pół na pół
Podzielić kredą ciało i położyć serce me z Tobą na stół

 

Mówią, że nie warto wchodzić do tej samej rzeki drugi raz
Znajdę nową w duchu licząc na to, że Ty też do niej drogę znasz

Może jednak zwykła chwila mogła by mieć jakiś głębszy sens
Może z Tobą cisza warta była by więcej niż szeroki gest

 

Jeśli razem popłyniemy, niedzisiejsza miłość
Ty i ja
Może nie zawróci z tej podróży nikt...

 

 

 

Czekam i wymyślam Cię, czym zaskoczysz mnie jeśli w ogóle się zjawisz...
Słyszę kroki czuję cień, chcę, bym nie umiała Cię zawieść
Więc gdy nagle weszłam, by pokochać Cię
Czy już na zawsze znikłaś?

Czy na zawsze zniknął mój sen?
Milczysz, ale przecież wiesz, że nie musisz mówić o niczym
Każdy szmer i każdy gest na uczucie Twoje przeliczam
Więc gdy nagle powiesz mi wszystko co chcę
Już znikam
Ofiarować chciałabym świat i kawałek nieba przychylić
Wszystko czego nie masz, dać i nie ranić ani przez chwilę
Więc gdy kiedyś spełni się wszystko co chcę mogę nagle zniknąć jak cień...

 

 

 

 

 

 

Płaczę gdy ponad wszystko wierzę, że nawet anioł stróż nie usłyszy wtedy mnie...

 

 

popłyńmy...

nie uciekam od Ciebie, zauważyłaś? nie potrafię.

chyba nie, nie jest dobrze...