`Wyrwany z rąk waszych Drewniany kawałek opleciony cierniami A moje serce cały czas otwarte było I widzieliście zasklepione w nim już rany nie wiem co się stało Wylało się cos ze mnie Czy z was się wylało? Ten płyn to życie , to smutek , krew , odraza , to bicie radosnej jedności , to sama już nie wiem co... WALKA. DOBRO. ZŁO. CHMURY. SŁOŃCE. WODA. OGIEŃ. I właśnie się wylało I oto zupa ostatnich lat życia Do tego kotlet, z palców waszych wytykających całe zło Zło które z dobroci serca wypłynęło Jakie DOBRO potrafi być ZŁE... Czyż tego nie widać? Zalało was szambo waszego życia I w nim gnijecie Nierozpoznawalnie fałszywym szczęściem wypełnieni A ja na łodzi po środku przykryta krzakiem dzikiej róży z otwartym sercem I wbitym w nie masztem TO "serce" I TO "czuje" . Dziękuje Z całego serca mojego resztek DZIĘKUJĘ.`