12.

Witam

Przepraszam najmocniej za to, że notka tak późno...ale nie miałam jak dodać.

Obiecuję, że to nadrobię :) bo postanowiłam dodawać bynajmniej jedną, dwie notki dziennie

Teraz czas na opisy :)

Chciałam podziękować Wam za coraz częstsze komentarze :)

Oraz liczbę odwiedzin 

Mała, smut­na dziew­czyn­ka, która zgu­biła gdzieś część siebie od­po­wie­dzialną za szczęście ..





-Cze­mu ta­ka jesteś?
-Jaka?
-Ta­ka cho­ler­nie wrażli­wa al­bo cho­ler­nie obojętna?
-Bo jes­tem cho­ler­nie in­na niż te dziew­czy­ny które znasz.. 






Pou­czam tyl­ko rodzinę i przy­jaciół , in­nym poz­wa­lam się kom­pro­mito­wać . 







Z miłością jest jak z deszczem na świecie. Jed­ni mają jej za dużo, a in­ni za mało...






To, że znaj­dziesz so­bie ko­goś in­ne­go jest pewne.
To, że ko­goś lep­sze­go... niemożliwe...





Jes­tem sa­molub­na, ale nie poz­wolę Cię po­kochać ni­komu innemu... 






Cze­mu jed­ni zdradzają przy­jaciół, a in­ni są go­towi od­dać za ob­cych życie? 






Stwier­dze­nie "zro­zum siebie a zro­zumiesz in­nych" często się nie spraw­dza... Swo­je uczyn­ki trak­tu­jemy zu­pełnie inaczej niż innych... 







Nie pot­rze­ba wiele by za­razić in­nych... uśmiechem. 







Cho­ciaż każdy w inną stronę, to jed­nak wszys­cy w tej sa­mej ko­lej­ce jedziemy i na tym sa­mym przys­tanku przyj­dzie nam wysiąść. 







Dla każde­go ta sa­ma dro­ga może mieć inną długość, sze­rokość i ilość ka­mieni ra­niącą stopy. 






Do niektórych rzeczy trze­ba doj­rzeć, do in­nych zaś znów stać się dzieckiem. 





Każdy po­winien przejść przez siebie i zro­zumieć włas­ne pot­rze­by, aby od­kryć, co je­go wnętrze ma do zaofe­rowa­nia in­nym i co na­leży trzy­mać w sekrecie. 






Ko­biety są jak pis­tacje jed­ne trud­no ot­worzyć, ale w środ­ku są wyśmieni­te, in­ne są ot­warte, ale pus­te w środ­ku ....

Nie sztuką jest się zakochać...
Sztuką jest przes­tać kochać wte­dy, gdy ser­ce na­dal te­go prag­nie, a rozsądek pod­po­wiada całkiem co innego...





Cza­sami wo­lałabym nie wiedzieć.
Praw­da często jest zbyt gorzka dla mnie.
Wolę żyć mając nadzieję niż żyć i każde­go dnia uświada­miać so­bie, że to in­na dos­tała coś tak cen­ne­go. Dos­tała szczęście, którym jes­teś Ty.
Chciałabym, żebyśmy by­li ra­zem nie tyl­ko w moich snach.
Nies­te­ty chcieć to zbyt mało. 






Cza­sem wy­daje Ci się, że nie po­zos­ta­je już nic in­ne­go jak tyl­ko rozłożyć ręce.
Zrób to więc sze­roko - zaw­sze is­tnieje szan­sa, że ktoś o te ręce za­haczy al­bo wpad­nie w nie coś pożytecznego. 







Jes­teś nap­rawdę pe­wien, że mi uwie­rzysz, kiedy in­ni po­wiedzą, że kłamię?






Nie wstydź się jej te­go wyz­nać, za­nim będzie za późno i zro­bi to ktoś inny. 






Nie ma mnie już tam gdzie byłam tydzień temu.
Zniknął pro­wizo­ryczny myśli wiatr.
Ten sam kra­job­raz, in­ny świat. 






Kto pożyczy trochę szczęścia?
Całe ja­kie miałem roz­dałem innym...

Jak narazie to tyle,

Pozdrawiam buziaki