'Co by było, gdyby twarz człowieka

mogła dokładnie wyrazić całe wewnętrzne cierpienie,

gdyby zobiektywizowała się w akcie ekspresji cała

wewnętrzna męka?

Czy moglibyśmy jeszcze rozmawiać ze sobą?

Czy nie musielibyśmy wówczas mówić,

zakrywając rękoma twarz?

Życie byłoby praktycznie niemożliwe,

gdyby owa nieskończoność odczuć, jaką w sobie nosimy,

uzewnętrzniała się w rysach twarzy.

Nikt nie miałby już odwagi przejrzeć się w lustrze,

bo w groteskowym i tragicznym zarazem wizerunku twarzy

stapiałyby się w jedno plamy i wstęgi krwi, rany,

co nigdy się nie zabliźnią i strugi łez,

co nigdy nie będą powstrzymane.'

Cała prawda... niestety.

The world is full of great pain, and great joy, my friend.

The first keeps you on the path of growth,

the latter makes the journey tolerable.