Jestę Kotałkę .

A no tak jak wyżej moje kotałkowate życie trwa .

Majówka nawet spoko , tylko troche pogoda chujowa ale moze teraz na weekendzie będzie troszku lepiej.

Burze są nwet ok .

Słuchanie deszczu uderzającego w parapet , krople spływające po szybie znaczące droge i ten szaary krajobraz przy którym betonowe mury bloków są jeszcze bardziej przytłaczające.

Tak to juz jest w "mieście" ale nie narzekam.

Czasami boje się burzy .

Człowiek ma tyle lęków.

Nienawidze ciemności , to mój największy strach , może być kiedyś skierowany przeciwko mnie.

No cóż takie życie , toczy się dalej , powoli ale stabilnie.

Rany się goją , czasami bolą ale chyba jest ok , chyba przechodzi.

Pewnego wieczoru coś zrozumiałam , coś mnie ościeciło , tak jakby jeden problem z głowy.

Ale zostało tysiąc innych którym musze stawić czoła i nie ejstem z tego zadowolona a tym bardziej dumna.

Ostatnio mam koszmary , nie moge spać po nocach i się budze.

Czasami są to nawet przyjemne sny chwila wytchnienia nawet w nocy.

Chciała bym być na jeden dzień kotem , myśle że mogła bym sie do tego przyzwyczaić , tyle przygód.

Chociaż człowiek jak chce też może zrobić wiele w jeden dzień.

Może zrobić coś pożytecznego albo coś spierdolić.

Może dać nadzieje , a potem to zlekceważyć wdeptać w błoto czyjeś uczucia i wyłożyć na nie chuja.

Taka jest ta szara betonowa rzeczywistość.

Może kiedyś się z niej wyrwiemy i znajdziemy swój raj na ziemi.

Gdzieś.

I can't believe in you

.