Bajka o Miłości

     Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma; a wszystkich razem łączyła miłość.

     Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili.

     Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, miłość poprosiła o pomoc.

     Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:

     - Bogactwo, czy możesz mnie uratować?

     - Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tam już miejsca dla ciebie - odpowiedziało Bogactwo.

     Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.

     - Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

     - Niestety nie mogę cię wziąźć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

     Na zbutwiałej lódce podpłynął Smutek.

     - Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

     - Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam - odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

     Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...
     Nagle Miłość usłyszała:
     - Chodź! Zabiorę cię ze sobą! - powiedział nieznajomy starzec.
     Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.
     Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.
     - Powiedz mi proszę, kto mnie uratował?
     - To był Czas - odpowiedziała Wiedza.
     - Czas? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł?
     - Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość - odrzekła Wiedza.