Długo nie pisałam, długo tu nie zaglądałam, strasznie długo myślałam. To tutaj wszystko się zaczęło, to właśnie to miejsce sprawiło, że jestem teraz kim jestem. To dziwne. Niewiarygodne! Czy to możliwe? Pisze ten 222 wpis. To już mój ostatni. Definitywnie kończę moją działalność. Już nie jest mi to potrzebne. Dzięki temu trafił mi się w życiu ktoś najcudowniejszy na świecie. Właśnie dzisiaj to zrozumieliśmy. Dlatego kończę moja historie na photoblogu i bardzo dziękuje. Nie wiem co napisać, tyle słów wiruje mi w głowie, że nie jestem w stanie odczytać z nich żadnego, choćby najmniejszego zdania. Dlaczego znowu tu wróciłam? Sama dokładnie nie wiem. Na pewno nie dlatego żeby się pożegnać. Przecież to tylko głupi portal. Bez uczuć. Jestem najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Od pewnego czasu stwierdziłam, że pisanie tutaj pewnych rzeczy jest po prostu żałosne. Dawno tego nie robiłam, może właśnie dlatego jest mi tak cieżko coś sklecić. Lubię z Tobą spędzać każdą chwile. Nawet jeśli mielibyśmy siedzieć i się nudzić, nudzilibyśmy się razem. Nawet jeśli mielibyśmy spać, spalibyśmy razem. Nawet jeśli mielibyśmy się kłócić, kłócilibyśmy się razem. Nawet jeśli mielibyśmy tarzać się się po podłodze, tarzalibyśmy się razem. Nawet mogłabym zjeść masło, którego tak strasznie nienawidzę. To chyba słabe porównanie tego, co mogłabym zrobić dla Ciebie. Będę walczyć. Walczę! Doba trwa dla nas definitywnie za krótko. Ile bym dała żeby móc być przy Tobie od rana do wieczora. Żeby być zawsze obok. Robić Ci obiady i kolacje, bo na śniadania nie zdarze się obudzić. Ile dałabym za to żeby móc rozmawiać z Tobą nawet na głupie tematy od samego świtu do późnej nocy. Mogłabym rozmawiać z Tobą o wszystkim. Z każdym dniem zaczynam zastanawiać się coraz bardziej, co ja bym teraz bez Ciebie robiła. Kiedy nie ma Cię obok, nie mam na nic ochoty. Nie mam ochoty wyjść z domu, jeśli Cię nie spotkam. Nie mam ochoty wyjść z łóżka, jeśli dzisiaj Cię nie zobaczę. Staram się. Naprawdę bardzo się staram dzielić czas na wszystkie możliwe sposoby, żeby tylko chociaż na chwile pobyć z Tobą. Bądźmy już trochę starsi. Proszę. Na sam koniec jeszcze raz przypomnę, że jest to moja ostatnia wizyta. Nie potrzebuje niczego wiecej do szczęścia, ponieważ mam kogoś kto takowe mi daje. Ostatni wpis jest właśnie o nas. Nie bez powodu. Kocham Cię!

The End

mójTUMBLR | naszTUMBLR | ASK ME | WEHEARTIT