Będę szczera - nie ma takich słów by opisać cokolwiek co się działo przez ostatni tydzień. nie ma sposobu by przywrócić mój wyprany umysł, nie ma wiary, nie ma o co walczyć. Wynosimy z tego lekcje, wszyscy i bez wyjątku. Przykład? Ta twierdzi, że tak powinniśmy żyć już dawno, MGMT śpiewają, że to nasza decyzja by żyć szybko i umrzeć młodo. Ten? Mylił się co do mnie. Fakt, że to błędna lekcja już pozostanie nie wyjaśniona. Te dwie mają za sobą ciekawe doświadczenia, Tą znowu zawiodłam. Ja już mam pewność, że jestem nieudacznikiem. A ty? Wystraszyłam się tego, że traktowałeś mnie inaczej. To było przerażające. Wiem, że kogoś innego to fascynuje, ale to ja tu jestem dziwakiem. Nie będzie już czułości. Nie będzie już rozmyślania. Nie będzie tych wszystkich uroczych rzeczy żywcem wyciągniętych z "Submarine".  Już nie ma szans, nie ma okazji by się oswoić. Nie spodziewałabym się tego. Nie spodziewałam się, że jesteśmy aż tak do siebie podobni. Teraz, w tym momencie, okazuję swoją słabość, wstyd zaraz będzie kazał mi to wszystko usunąć, ale od czegoś to jest.

Terapia.

Odwyk.

Żadne "tripy", podróż po czymkolwiek nie jest w stanie opisać mój obrót. Przeskakuję z miejsca na miejsce, jednego dnia wracam do łóżka z myślą "Czemu nic nie czuję?!", drugiego mam za swoje. Traktujesz mnie jak należy. Nie traktujesz. 

Nie ma dla mnie szans. Jestem drugą opcją. Jestem czymś stworzonym na siłę. 

"moje usta się nie zamknęły od czasu gdy je pocałowałaś. Pomysł, że mogłabyś je pocałować jeszcze raz zatrzymał się w moim mózgu, który nie przestał myśleć o tobie, jak przed każdym pocałunkiem Teraz perspektywa tych pocałunków jest dla mnie jak wiatr, kiedy spadasz ze schodów i jeden z nich uderza w środek pleców. Pojęcie kontynuowania tego, co tradycyjnie jest przerażające, zawsze podnieca mnie do nieznanego stopnia"

Alex Turner w liście miłosnym do Alexy Chung