Dzień za dniem staje się bardziej monotonny..

Nuda naokrągło nas dopada lecz  czujemy wstręt do nudy,

która jest dość twórcza, która powoduje, że łapiemy się

przeróżnych nawet małych rzeczy żeby czymkolwiek ją zabić.

Nuda sama w sobie właściwie nie jest twórcza. Nie chodzi o nudę do końca. Gdy w głowie nie dają spokoju różne sprawy, presje, obowiązki, cele, to nie ma ochoty na nic. Nie możemy przestać myśleć, a pomimo starań, prób - nie wychodzi..

Zajmiemy się czymkolwiek, aby nie myśleć tylko, że każdy przedmiot, miejsce znów przywraca nam te myśli, urojenia.. Który momentalnie nam psuje humor, jesteśmy odcięci od wszystkiego zagłebieni w naszej głowie. Jednak to nie to samo, co ocenianie tego uczucia obiektywnie. Trudno jest się nam z tym uporać, ale próbujemy zrobić dla siebie jak najlepiej, ale to nie jest dobre wyjście. Trzeba wziąść się w garść i próbować rozwiązywać wszystko tak, aby zgineły te myśli, bo jeżeli nic w tym kierunku nie zdziałamy i samo to odejdzie to nie jest tego koniec, pamiętaj czarne myśli są jak bumerang - zawsze wracają.

Uwierz człowieku czystko grać się opłaca, bo ile dasz od siebie tyle do Ciebie wraca.