Podstawowe potrzeby.

Przyszła. Zimna, wietrzna  i jak zwykle zaskakująca. Jesień. Wraz z nią, pierwsze jesienne małe i większe deprechy i choróbska. Przyszła, i skłania do rozmów przy grzańcu, do ucieczki przed chłodem w cieple kołdry, herbaty z miodem i w towarzystwie ulubionego serialu.

Wczoraj spotkałam się z przyjacielem. W pełnym uroku krakowskim, jednym z moich ulubionych miejsc. Zalatującym tą krakowską bohemką, którą wszyscy znają, lecz nie wszyscy lubią. Jak zwykle, była to niby błaha pogawędka   o nas, o naszych życiach, o bólach, trudach ale i radościach. Niby zwyczajna, a jednak...

Potrzeba.

Potrzebujemy siebie nawzajem. Czasem w życiu, stajemy jak wryci albo leżymy patrząc w sufit i zastanawiamy się, gdzie idziemy? Gdzie pędzimy? Do czego? Czego chcemy?

Wczoraj zdałam sobie sprawę, że Twoje życie, może być jednym z najpełniejszych : masz trochę hajsu na koncie, samochód, pracę, wakacje dwa razy w roku, jesteś zdrowy, masz rodzinę, przyjaciół, znajomych, pasję. Ogólnie niech to szlag, nie ma na co narzekać.  Ale.. przy tym wszystkim, jeśli nie masz obok ręki którą możesz złapać, pleców na których możesz się oprzeć, ramion w które możesz się wypłakać.. Jednym z najbardziej pustych.

Bezpieczeństwo.

To coś, co daje Ci obecność tego drugiego człowieka. To coś czego szukamy w swoim życiu, czego potrzebujemy.  Aby stać pewnie na ziemi, obiema nogami. Patrzeć w oczy bardzo skurwiałemu światu, stawiać mu czoło każdego dnia, i cieszyć się małymi i większymi rzeczami. Do tego potrzebujemy obecności, i namiastki ciągłości tego stanu.

- Dziś jadąc do Ciebie, pomyślałem, że Ty czujesz się bezpiecznie, i to mnie ucieszyło.

- Tak. Z całym przekonaniem, mogę powiedzieć, że tej jesieni jestem w dobrym miejscu.