APOKALIPSA!

Skasowała mi się długa notka, ale co tam.

Praca, odpowiedzialność i rozsądne wydawanie pieniędzy- czyli wszystko z czym nigdy sobie nie radziłam, stało się nieodłącznym elementem mojego życia. [Powiedziała E. która idzie spać o 4, wstaje o 13, ostatnie pieniądze wydaje na fajki i nie idzie do pracy jak się jej nie chce]

Ekhm.

Poza tym, to ciągle kłóce się z mężem, jednakże nawet jak się kłócimy to i tak nas zianie targa, mimo iż próbujemy zachować powagę. Ja nie wiem...

Dziwnie mi się dziś spało bez Tomka.

Nikt mnie nie przygniatał, nie chuchał na mnie, nie zabierał mi kołdry i nie wnerwiał ogólnie. Obudziłam się w nocy zdezorientowana i zdziwiona, że zmienił się układ naszego pokoju i że śpimy na oddzielnych łóżkach ;P Dopiero po chwili dotarło do mnie, że jestem w stw.

Nie wiem co tu napisać jeszcze. Ogólnie jest momentami fajnie, momentami śmiesznie, momentami miło, a momentami tak tragicznie, że już nie ma co płakać, więc człowiek się śmieje, z bezsilnośći. Bałagan w domu niezmierny. Królik głodny.

Siekiera.

Tęsknię za wszystkimi. Czasem doskwiera mi samotność. Szczególnie brakowało mi damskiego towarzystwa (jakkolwiek to zabrzmi), bo z facetami można ZWARIOWAĆ! Na szczęśćie wczoraj spotkałam się z pannami moimi kochanymi i od razu mi jakoś lepiej...

Zobaczymy co będzie dalej :)

Kocham, pa:*