Mogliśmy mieć wszystko . . Nie mamy nic.
Nasz mur budowany przez ten czas już nie jest taki sam, jest czarny.
Decydując się na znajomość z Tobą nie sądziłam, że zaangażuję się w nią tak absolutnie i bezwarunkowo, że narodzi się we mnie coś znacznie silniejszego, niż oczekiwałam , że stanie się to, czego się bałam i zapewne boję się nadal. Dałaś mi odczuć tyle ciepła i tyle zrozumienia, ile nie dał mi w życiu nikt, bo nikt, kogo los postawił na mojej drodze, nie umiał mnie pojąć, nie potrafił mnie zrozumieć. Każdy chciał mnie zmieniać, dostosowywać do subiektywnie postrzeganej przez siebie utrwalonej formuły zachowań i posunięć. Ty jedna nie próbowałaś. Chciałaś mnie taką, jaką jestem, z całą moją złożonością, nieprzewidywalnością, trudną i krytyczną, z wszystkimi moimi wadami.'









Już jesteś ode mnie uwolniona.


Żabka umarła..
Nie ma jej ...