Chatelet

To na zdjęciu to mój drobny nieporządek na biurku.

Ale nie o nieporządek tu chodzi.

Chodzi o pudełko.

Pudełko od koszulki Szatletowej.

Bo dokładnie rok temu

12.05.2009

Dostałam moją pierwszą Szateletową koszulkę.

W ramach urodzinowego prezentu.

Pamiętam ten dzień jakby to było dzisiaj.

Wróciłam ze szkoły o 14.30.

Jadłam obiad.

Iga siedziała na ławca, ja na krześle.

Co ja jadłam?

Rosół?

I gdy jadłam ten rosół zadzownił dzwonek do drzwi.

Babcia : Listonosz.

Ja : KOSZULKA!

Ja : Ania! Zobacz! To na pewno koszulka, na 100%!

Siostra patrzy przez okno.

"JAKIŚ PAN! TRZYMA PACZKĘ!"

Zbiegłam po schodach, babcia już tam była.

Podpisałam drżącą ręką coś.

Czarnym długopisem.

Weszłam po schodach.

Z namaszczeniem, przy pomocy czarnego noża otworzyłam paczkę.

Delikatnie otworzyłam pudełko.

Wyjęłam koszulkę z folii.

Odkleiłam naklejkę "M" z koszulki.

"Julia! Tu masz autograf!"

Powedziała Iga.

Był to autograf Michała.

Poszłam do innego pokoju.

Założyłam koszulkę.

Z namaszczeniem schowałam pudełko od koszulki, w którym była folia, naklejka "M" i papier, w który początkowo zawinięta była paczka.

3 godziny później napisałam maila do Askaniusza.

Co dziwne historii drugiej koszulki nie pamiętam aż tak dokładnie.

Koszulka zdążyła być ze mną na 5 występach.

Kurczę.

Od zawsze wiedziałam, że przyjmowianie pozy "co to nie ja!" jest moją reakcją obronną w sytuacjach wilkiego zagrożenia.

Ale nie pomyślalam, że to może tak strasznie zepsuć pierwsze wrażenie.

Na szczęście chyba nie często zdarza mi się przyjmować taką pozę.

Przemyśliwywowywuję sobie to.

I wszystko inne też przemyśliwywowywuję.

Tak.

Maj nigdy nie był dla mnie dobrym miesiącem.

Choć i tak chyba nie jest tragicznie jeszcze.

Przetrwać.

Przemyśleć.

2 dni do Hrabi.