samaaa

Moja Karolka poraz kolejny, ale nie wiem,

czemu mi się tak psują zdjęcia.

dużo pomysłów ostatnio,

tylko czasu brak w ogóle.

tak sobie poszłam dzisiaj na zakupy

i widziałam, że ludzie patrzą na mnie

obwieszoną torbami,

taką samą,

a młodą i z torbami

i tak się dziwnie czułam

taka sama,

niby dorosła,

a jednocześnie chciałam jak mała dziewczynka

pobiec do mamy i przytulić się do jej nogi,

kiedy stoi, bo wyżej przecież

nie sięgam.

chciałabym, żeby w reszcie tak porządnie ruszyło się coś.

zaczynam się uczyć,

sama, tak po prostu.

planowałam wagary na jutro,

a usiadłam i wszystko zrobiłam,

chociaż pewnie biologia i tak średnio pójdzie,

bo trudny w cholerę temat.

poza tym

zaczynam dostrzegać coraz więcej

pozytywnych stron,

zaczynam nawet to,

co tak bardzo mnie boli

akceptować

i cieszyć się, że kolejna rzecz może mnie czegoś nauczyć.

nie czuję się szczęśliwa,

jestem sama,

ale minę mam poważną, nie smutną.

dużo nowego od strony rodziców,

dużo nowego w ogóle w wielu aspektach,

tylko ja sama

muszę to wszystko pchnąć.