udupienie totalne. 

powinnam iść do przodu, wiem

i poniekąd idę.

ale jak przetrawić żal, ból i stratę?

jak zapomnieć o miłości?

nie umiem i chyba podświadomie nie chcę.

Niby dalej, ale tak na prawdę ciągle w tym samym, cholernym miejscu.

Nie chcę już nawet pytać dlaczego, to nieważne

chcę żebyś wrócił

choć to niemożliwe

chcę żebyś wrócił

bo bez Ciebie nie ma celu

jest jak z automatu

nie ma duszy, której mogę powiedzieć to co Tobie

nie ma serca, którego bicie byłoby dla mnie ważniejsze od Twojego

jest cholerne racjonalne myślenie

jest wspominanie tego, co minione

jest pogoń - ale za czym?

jest rezygnacja i poddanie się losowi

chciałabym wstać rano

i dowiedzieć się, że to tylko koszmar senny

a nie rozpalać znicz...