nietak.

Związek wymaga ciągłych kompromisów. Ciągłych ustępstw w imię dobra wspólnego lub drugiej osoby. Związek to taka więź, o którą nieustannie trzeba dbać. Nieustannie podlewać i pielęgnować, by relacja nie uwiędła. Nie wolno nam odpuszczać, kiedy na swej drodze napotykamy jakieś konflikty. Rozwiązujmy je. Na swój sposób, ale nie zostawiajmy tak tego. Słuchajmy się nawzajem. Tak, nie chodzi o to by się zmieniać diametralnie, bo komuś coś się nie podoba. W końcu zakochując się w sobie, zakochujemy się w całości. Bierzemy w komplecie i wady i zalety, akceptując je.

Zaczynamy siebie denerwować, żądamy zmian. Wysłuchajmy się. Czasami te małe, niepozorne zmiany mogą przynieść wiele dobrego, a nie wprowadzenie ich może mieć niekorzystne skutki.

Różni ludzie, mają różne charaktery. Trzeba się uzupełniać. Czasem trzeba po prostu odpuścić. Niech ten rozum trochę powalczy z sercem. Ale cholera! Czemu serce zawsze zwycięża?

Chcę dbać o moją małą, wielką miłość! Odwzajemnioną i piękną. Pełną szczerości. Nie chce żeby dostarczala mi ona smutków i zmartwień. Miłość sama się nie obroni. Dwoje ludzi nią steruje. Jest, unosi się w powietrzu, sprawia, że życ się chce. Ale nic sama nie zdziała.