Jeszcze jakieś 5 lat temu nie sądziłabym ze piłka, siatka i parkiet staną się czymś bez czego nie bede potrafiła żyć. Nie sądziłam ze pozanm tyle wspaniałych osób i że staną się one moimi najlepszymi przyjaciółkami. Nie sądziłam ze tyle wytrwamy, że bedziemy ze sobą spedzać większość dni... Wtedy nie wiedziałam tak naprawde co to jest. Pamiętam pierwszy trening, wtedy sie to zaczęło... 5 lat minęło jak jeden dzień... Wspólne porazki, zwyciestwa, wzloty i upadki, płakanie i śmianie, krzyczenie i denerwowanie, obgadywanie, kłótnie, godzenie. Mimo tych wszystkich rzeczy ktore nas roznią tworzymy jedną wspaniałą jedność-TRUSO. Nie dopuszczam do siebie myśli, że mogłabym tego wszystkiego teraz nie mieć, tych wspomnień z obozów, turnieji, treningów... Za co bardzo dziekuję PO bo to dzięki niej tak naprawde to wszystko mnie spotkało... Podziwiam ją za to ze wytzrymała z nami tyle czasu i mam nadzieje, że da rade jeszcze troche... Jednak dzieki PW mozemy dalej trenować za co tez bardzo mu dziekuję. Teraz jest gorzej.. A przed TRUSO jeden z najwazniejszych turnieji, mam nadzieję że damy rade, wszystkie, najbardziej te na boisku, lecz te na ławce, w kwadracie czy nawet w domach również!