myślę, że Cię kocham...

Ja mówię, że to miłość, inni, że tylko jakiś mój kolejny wymysł, którym zaprzeczam samej sobie. Wcale tak nie jest, bo naprawdę, dzisiejszego dnia, przy pożegnianiu z właśnie tą osobą czułam jak serce mi momentalnie przyśpieszyło, a to tylko za pomocą uścisku. Co by było, gdybyśmy jednak się nie bały wypowiedzieć sobie, że się kochamy? Wtedy zemdlałabym ze szczęścia. Później mój płacz w pociągu i tłumaczenie się jakiejś Pani, że to tylko ze szczęścia. Naprawdę wariuję. Jestem zakochaną wariatką. Do tej pory serce wybija mi jakiś nierówny rytm i z każdą wiadomością od NIEJ jest coraz to bardziej mocniejsze. Ja kocham, po prostu kocham. 

Tak poza tym wszystkim, co związane z miłością. Esemeski są straszne, już nie umiem pisać, znaczy się umiem, ale nie do wszystkich, bo brakuje mi pieniążków. To źle, ale jednak jakoś daję radę, przynajmniej mam darmowe do swojej królewny. Ale tylko do czasu... W sumie nie będę żałować ani jednego grosza na nią. I patrzcie, znów jestem w temacie odnośnie JEJ.

Już kończę ten wywód. Przepraszam za taką ilość.