cały rok mniej.

no więc tak bardzo wiele jest zagrożeń, które mogą porwać mnie tak daleko, aż nie znajdę drogi powrotnej.

to wszystko może się zatracić, ja mogę ulec pokusie, by następnie

uciec,

nie powrócić tutaj, gdzie nic co czeka z utęsknieniem.

nie oszukuj. nie wrócisz Ty, a ja nie mam dokąd iść. 

obiorę nowy kurs, znajdę nowy cel, tylko.. tylko szkoda tych wszystkich, którzy nie zrozumieją czym to przypłacam. którzy nie rozumieją, że tak trudno mieć siebie dla innych.

szybuj wraz ze mną, tam gdzie Bóg się nie pomylił i ludzi nie ma.

Dzisiaj moją obłokę próbował przebić kostuch. nie dał rady, a z chęcią bym go oswoiła.

już nie mam siły grać, wiesz? wyprułam się, chyba, ale ja to gra, ja to teatr. ja muszę grać. tylko okresy rekonwalescencji są coraz dłuższe.

plastyczna rzeczywistość miga za zamkniętymi powiekami.

rudy jednorożec