story.

" Chcę się zabić. Nikt by się nie przejmował.

Opowiem Ci historię. Znałam chłopaka, miał na imię Dustin. Spotkaliśmy się kiedy miałam 13 lat, on miał 14. Chodziliśmy razem do szkoły, robiliśmy wszystko, był naprawdę moim przyjacielem. Kochałam tego chłopaka jak nikogo innego, byliśmy razem 24/7 i wiedzieliśmy o sobie wszystko. Często rozmawialiśmy o depresjach, oboje mieliśmy z tym do czynienia, opowiadaliśmy sobie jak chcieliśmy odebrać sobie życie, więcej niż tylko raz. Nie myśląc, że mógłby to zrobić, zapomniałam o tym. W lato 2006 miałam polecieć do Teksasu. Ostatniego dnia w szkole był nieobecny, przyszedł mnie zobaczyć. Spojrzał mi w oczy z przerażeniem, którego nigdy nie zapomnę i powiedział "Potrzebuję cię tu, proszę nie jedź." Byłam samolubna i powiedziałam "Chłopie, wracam za miesiąc, dasz sobie radę." i odeszłam. Miesiąc później dostałam telefon, że się powiesił. Jego karteczka brzmiała "Nikt nie przejmował się wystarczająco, żebym został.".

To złamało mi serce, naprawdę bardzo go kochałam. Nie potrafiłabym tego opisać. Na jego pogrzebie było ponad 200 ludzi. Myślał, że nikt się nim nie przejmował. Widziałam ludzi, którzy się trzęśli, płakali, krzyczeli i błagali, żeby wrócił. Myślał, że nikt się nim nie przejmował. Wszyscy się przejmowali. To do bani, że czasem ludzie muszą zostać nam odebrani, żebyśmy mogli ich docenić, ale tak jest. Ludzie w takich momentach pokazują, jak bardzo im zależy. Ten chłopak chciał umrzeć, ja to rozumiałam, bo ja też tego chciałam. Depresja nie jest niczym, co może zostać nagle wyleczone, oprócz śmierci. Kiedy chcesz się zabić, naprawdę myślisz że nikt się tym nie przejmie, kiedy tak naprawdę oni będą się przejmować. Proszę się, żebyś został, bo ja się martwię. Martwię się o twoje życie, interesują mnie twoje cele, twoje szczęście, twój smutek. Mam nadzieję, że poczujesz się lepiej, bo zasługujesz na to, by być szczęśliwym. To prawo. Tak jak inni są szczęśliwi. Śmierć nie jest rozwiązaniem, ani teraz, ani nigdy."

takie tam, filozoficzne. 

źródło: tumblr.