uczyć się, a nie!

Hejcia, siemicia, elo i wgl :)) 

Więc powinnam się przez te 4 dni wolnego uczyć, a miałam na to ładnie mówiąc wyjebane i nie zrobiłam nic. Oglądałam anime, czytałam, oglądałam, czytałam i nic więcej. No może jeszcze chwile Micro i skajpa. A tak to nic, zero, null. I niech tu się człowiek nauczy tego niemieckiego, eh.. A jutro mam ten cholerny vokabel. Zaraz mnie coś trafi.. Mam taki zapał do nauki, że pożal się Boże. 

Muszę choć trochę się pouczyć, bo nie mogę tego oblać.. no rodzice to by mnie wyśmiali. A ja sama nie mam zamiaru się z siebie śmiać, serio. 

Po za tym znów im bliżej wyjazdu tym gorzej, eh. 

Wszystko dookoła jebie, gdzie się nie pojawię tam wszystko spieprzę. Nikt nie potrzebuje mojej pomocy, tak wiem. Nikt mnie nie potrzebuje. Czasami marzę by tylko zapaść się pod ziemię i więcej nie wrócić do rzeczywistości, albo przeczekać to co najgorsze i wrócić.. Wrócić, kiedy tylko będzie lepiej. Czemu? To ciągłe pytanie kołuje mi w głowie. Nie znam odpowiedzi i NIKT nie potrafi mi jej udzielić, NIKT tak na prawdę jej chyba nie zna... Znowu nasuwa się pytanie: Czemu? Tego też nikt nie wie. i to jest męczące. 

Mam po prostu wrażenie, że nawet przyjaciele mi już nie ufają, że mają innych ludzi wokół siebie, nie potrzebują już mnie. Nie chcą mi już nic mówić... To boli. Boli cholernie, niewyobrażalnie i potwornie. 

Mam nadzieję, nadzieję że będzie lepiej. Nie wiem kiedy, ale wierzę, że kiedys będzie.. Nie ważne gdzie, ważne by po prostu zaczęło się układać. By osoby które KOCHAM były przy mnie, po prostu, były i trwały do końca. Czy to tak wiele? Chyba tak, bo nie mam tego teraz, a może tego nie czuje? Nie czuje ich obecności? Tak, to chyba to drugie. 

A może po prostu na to nie zasłużyłam? Nie powinnam tego miec. 

Chyba jednak proszę o zbyt wiele. 

Przepraszam. 

jeszcze tylko 11 dni do przyjazdu.. 

wytrzymam..

może.