Dawno mnie tu nie bylo... Za duzo na glowie

Szkola to moj najmniejszy problem jak teraz. Wczoraj wracajac do domu siedzialam przed dwoma nastolatkami w moim wieku, patrzac na te rozesmiane dziewczyny czulam taka wielka zazdrosc, usmiechniete, pelne zycia, widac bylo ze nie maja zmartwien, prowadza spontaniczne zycie... A JA? Siedzac w tym autobusie, zaplakana, bez usmiechu, zamyslona, brak zycia i duzo zmartwien... Dorosli czesto mysla, ze takie nastolatki nie maja problemow, zmawrwien, ale grobo sie myla... Znam nie jedna osobe ktora moze nawet przezyla wiecej niz taka DOROSLA osoba. 

Teraz potrzebuje kogos kto by przyszedl do mnie i mnie ptrzasnol, powiedzial mi ze to koniec, ze moge juz spokojnie zasnac, moge spokojnie wstac i nie bac sie tego co bedzie jutro. Sama nie potrafie opisac dokladnie tego co sie teraz dzieje w moim zyciu... 

Zaczelam nawet modlic sie, chociaz to do mnie nie podobne, prosilam o pomoc, o sile i przetrwanie... 

Wgl ta pogoda tak przytlacza czlowieka, zawsze sniegu nie lubialam, a teraz nie moge sie doczekac kiedy w koncu bedzie go tak duzo duzo... Tak bialo, swiatecznie... 

9 Dni do Swiat ! 

Zycze wam milego dnia ziomeczkiii ! :))