69.

I po co tyle nie przespanych noc, po co tyle lez, po co tyle rozczarowac, tyle strachu przed Toba, tyle cierpienia? Czlowiek naprawde potrzebuje czasu zeby zrozumiec, zeby zapomniec no moze nie zapomniec ale wyleczyc sie z tego wymazac z pamieci te przykre chwile, rozczarowania i lzy a ja wlasnie to zrozumialam po roku i pieciu miesiacach wlasnie tyle czasu potrzebowalam zeby zrozumiec ze jednak ten czlowiek w ktorym bylam zakochana on nie byl wart mojej milosci moich lez. Zrozumialam, ze to nie bylo wgl potrzebne. Dzisaj gdy Cie zobacze odpowiem ' czesc' i pojde z uniesiona glowa w gore. Jestem dumna z siebie, ze w koncu wyleczylam sie z tej chorej nienormalnej milosci, w koncu potrafie ci napluc na ryj a nie jeszcze prosic o jedna szanse. Nie ma co sie prosic o milosc trzeba zrozumiec czasami odejsc i podziekowac. Ale jedno wiem... Kiedys spotkam czlowieka ktory bedzie na mnie zaslugiwal, ktory bedzie mnie kochal calym jego serduszkiem, ale potrzeba jeszcze czasu nie ma co sie spieszyc do milosci ona z czasem sama do czlowieka przyjdzie. Kiedys ktos mi powiedzial ze milosc to jak roslina trzeba ja pielegnawac, podlewac zeby byla piekna i rosla wlasnie a jezeli jej nie bedziemy pielegnowac podlewac co sie stanie?! Jej nie bedzie ona w koncy zgnije pomalutku pomalutku i bedzie coraz slabsza az w koncu zostanie sam badyl. Mam nauczke i wiem ze nie popelnietego tego samego bledu. Nie bede sie spieszyla do kochania kogos a szczegolnie nie zaufam tak latwo... 

Jakos czulam, ze w koncu musze to napisac podzielic sie z tym.

A terac idziemy spac! ;) Dobranoc ;*