Czekam na pocałunek ,

co deszczem spłynie przez mnie złocistym ,

i chwyci za serce ziarenkiem miłości .

Pragnę Jej , oczu Twoich najmilszych ,

                                       co świecą blaskiem miliona gwiazd                                                
                                            i rozpalają płomień miłości .

By wyrósł kwiat, oświetlony przez blask
                 - księżycowej nocy .

 Przyniesie dreszcz , i westchnień moc
          w oazie rozkoszy.

Niech ten wiersz powie Ci co już wesz ?

a pocałunek uniesie w niebiosa .

By chwila co siłę tajemną w swych słowach ma

Trwała z westchnieniem poranków co dnia

 i nie kończyła się z zachodem słońca.

                                          A Twój oddech gorący pieści mi usta ,

                                       Szeptem najcichszym ,
                               Co żar rozlewa i pozostawia

                                                           Pieczęć oddechów wyciśniętych  .....

      Zostaniesz ze mną:

                                            ...ja Księżyc...

                        .....Ty Słońce...