d

   "Wyszło na to, że nie znam samej siebie, nie wiem, do czego jestem zdolna, nie mogę przewidzieć swojego zachowania... Jednym słowem, straszna ze mnie idiotka.

A idiotek nienawidzę.

Trzeba je tępić.

Bezwzględnie.

Albo karać.

        Nie pić przez tydzień?... nie jeść przez miesiąc?... bez sensu, to musi być coś, co zapamiętam na całe życie, coś, co mi będzie przypominało mnie ze śmierdzącej bramy. Już wiem.

        Rozbijam w zlewie ostatnią szklankę. Szklane drobiazgi i na szczęście jeden większy kawałek. Wymarzony. W kształcie trójkąta. Delikatnie ujmuję go palcami prawej ręki.

        Zagryzam wargi i szkłem przeciągam, w poprzek, po zewnętrznej części przedramienia. Ból, krew, robi mi się słabo.

Blizna zostanie do końca życia. I dobrze.

Należało się.

Zła dziewczyna została ukarana."