o.

Z minuty na minute mam w głowie coraz więcej przemyśleń,

coraz więcej chęci by znów wrócić do tego co było.

Chcę swoje 44 kg.

Chcę kości, biodra, uda, żebra,

łydki, obojczyki, brzuch, małe piersi, plecy.

Wiem, że kochasz mnie za to jaka jestem.

Moja upragniona działko amfetaminy.

Zakorzeniasz się palcami głęboko w mojej głowie.

Pępowiną podłączasz się do serca.

Oczami obejmujesz czule.

Czuję , że twoja i moja krew, że każda żyła,

każdy nerw, krwinka, włos, rzęsa, każdy palec ręki i nogi,

wszystkie ścięgna, mięśnie, myśli, sny i koszmary,

każdy wdech i wydech, westchnienie i jęk, słowo w słowo,

krzyk w krzyk, usta z ustami, powieki z powiekami,

nos z nosem, para uszu, dłonie, stopy, każda malutka kosteczka, cząsteczka,

pierwiastek, bakteria.. Że to wszystko jest nasze,

wspólne.

Kocham cię, Kocham.

Miłością nie zmierzoną w calach, centymetrach, milimetrach.

Nie zważoną w żadnym gramie, kilogramie, tonie.

Nie objętą żadnym logicznym wytłumaczeniem ,

żadną przyczyną, żadnym lękiem, widzimisie,

że to wszystko co kropka w kropke i warga w wargę

jest nasze.

Chcę znów odzyskać to co straciłam.

Anorexia Nervosa.

Nie zostawiaj mnie, proszę.