Myślałam, że kolej rzeczy jest taka, że ból ustępuje z każdym dniem,

aż w końcu znika zupełnie.
Okazuje się, że byłam w błędzie.
Ból rośnie wprost proporcjonalnie

do odległości czasowej od ów wydarzenia.
Nie myślałam, że doczekam dnia,

w którym codzienne czynności zaczną mnie przerastać.

Po dwóch próbach schylenia się do komputera

w celu podłączenia kabla łączącego z wieżą zrezygnowałam

i postanowiłam odpalić radio.
Godzina z "imprezką w Esce" doprowadziła mnie do takiego stanu,

że czuję się jakbym nie spała od tygodnia.

Pomyśleć, że kiedyś słuchałam techno w standardzie.
Olaboga.

Nie trać czasu na kogoś, kto nie ma go dla Ciebie. (?)
Tak to było ?
Muszę częściej rozmawiać z siostrą.
Całkiem nieoczekiwanie okazało się,

że ma coś do powiedzenia w kwestii życia

Ciężkie talary zapłacę osobie,

która podejmie się ciężkich prac nizinowych

w postaci wiązania mi butów.