przetrącony uśmiech świata
dusza postawiona do kąta
za zbyt mgliste widzenie
zbyt mgliste
procesy myślowe uporządkowane poukładane w kostkę
wyprane proszkiem do niszczenia
plam wyobraźni
syntetyczne mózgi
elegancko opakowane w schemat
przyszłość u bram
dokładnie zmiatająca niepokornych
małą cząstkę romantyzmu
wlej do duszy
taki drobiazg
iskierka niech wleci
mechanizm ciekawie zaprogramowany
dokładnie określa brak punktu widzenia
zapis życia wydrukowano wcześniej
wręczono zainteresowanym u progu nowego
starannie skrojeni równym ściegiem spod igły
krawca najnowszych dziejów
dokładnie wykończeni
to my