Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.

Dać życie to również zgodzić się na cierpienie, przyjmując radość.

Dar cierpienia to rozszerzenie horyzontu, bardziej wszechstronne wnikniecie w to, czym jest życie i czym są żyjące istoty.

Człowiek, który nie stawia czoła cierpieniu, nie akceptuje życia. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką przed życiem.

Jak fa­le mor­skie ku pia­szczys­tym brze­gom, tak nasze chwi­le dążą ku końcowi

Mil­cze­nie to tek­st, który niez­wykle łat­wo jest błędnie zinterpretować.

Słońce skryło się za chmu­rami,  bo chciało od­począć od ludzkiej głupoty.

Ko­biety ubierają się dla ko­biet, a roz­bierają dla mężczyzn 

Tyl­ko ludzie wierzący we wróżby mają pecha al­bo nie­szczęśli­we wy­pad­ki trzy­nas­te­go

I przychodzi ta­ki mo­ment, że po pros­tu wiesz, że mu­sisz być sam, choć Two­je łzy nie pot­ra­fią jeszcze zaak­cepto­wać tej myśli... 

Za mądra dla głupich

A dla mądrych zbyt głupia

Zbyt ład­na dla brzydkich

A dla ład­nych za brzydka

Za gru­ba dla chudych

A dla gru­bych za chuda

 Blis­kim mów, gdy­by py­tali, że chwi­lowo zmieniałam ad­res, że w niebie leczę duszę z sil­ne­go prze­daw­ko­wania rzeczywistości.

To że mil­czę nie oz­nacza, że nie mam nic do powiedzenia...Ja po pros­tu kul­tu­ral­nie nie przerywam..