CZĘŚĆ 3 

photoblog.pl/howwaay

Spadała. a myślała że się unosi.

Te kilometry, które musimy pokonać by chociaż na sekundę być razem, utwierdzają mnie w przekonaniu, iż prawdziwa miłość przekona wszelkie przeszkody.

to prawdziwa przyjaźń - osłaniać innych nawet kosztem siebie.

Czekając na coś magicznego tracimy zwykłe dni. A prawdą jest, że to, co najpiękniejsze przychodzi niespodziewanie.

Gdy patrzę w Twoje oczy, wiem, że nie chcę już niczego szukać, że nie chcę nigdzie iść, chcę mieć Cię tutaj...

Wchodzę wyżej i wyżej. Spadam i upadki są coraz bolesne, ale robię to dalej. Dla Ciebie, ale nie rozumiesz.

Nie ma tu właściwie życia, tylko powolne umieranie kolejnych dni.

Chciałabym żebyś był teraz, bym mogła zadzwonić do Ciebie, wypłakać się, powiedzieć jak mi ciężko, a Ty nawet jakbyś nie umiał pomóc, powiedziałbyś, że jesteś ze mną i wszystko będzie dobrze, tak niewiele, takie nic, a potrzebne do funkcjonowania.

Spójrz w jej ciemnobrązowe oczy, dotknij śnieżnobiałych i zimnych dłoni, obejmij te kruche ramiona. Czujesz? Czujesz tą iskierkę dawnej miłości..

Wiele słów bardzo boli, a zwłaszcza te ostatnie. Gdy ktoś złamie Ci serce, twoja wiara w miłość zgaśnie.

Wiem tylko, że jest mi zimno, że się zgubiłam i że życie znów stało się ciężkie.

Kilka słów bez znaczenia.

Tu nadzieja umarła.

Pokaleczona, tak od środka

Trudno zachować dystans i precyzję

Zbieranie siły by doczekać jutra, zwykła codzienność.

Oddychaj tlenem a nie wspomnieniami. I nie obracaj się. Nie obracaj.

howwaay