149.

wspomnienia z wakacji zdają się w ogóle nie tracić ostrości...

tak się różnią od tych z ostatnich paru tygodni...

a jedynym powrotem do ów dni szczęśliwych jest WOPR,

choć ostatnio i w gronie `ratowników` jest mi jakoś nieswojo...

wczorajszy wieczorny spacer...

było ciemno, niewiele widziałam,

ale dokładnie wiedziałam którędy iść,

nogi same mnie prowadziły...

musiałam wszystko przemyśleć

i to właśnie TAM.

czy pomogło - nie wiem,

ale za to odkryłam powód moich zimowych kąpieli.

którego notabene wcale nie starałam się poznać...

wychodzi na to, że po prostu chce się sprawdzić,

jak dużo zniosę, do czego jestem zdolna,

ile wytrzymam, do czego się mogę posunąć...

nie wiem czy wiecie, ale zależy mi na WAS.

nawet bardziej niż na samej sobie,

dla WAS jestem zdolna na największe poświęcenia.