Dodano: 17 SIERPNIA 2012
mów do mnie...
mów do mnie...
"Szepnęłam tak cicho, że szmer dźwięcznego głosu pokłocił się z nocną ciszą w asyście swego wiernego kochanka. Magiczne zaklęcie, czy siła przeznaczenia z jaką rodzi się człowiek, bądź upada niczym strącona gwiazda...? Wciąż nieubłagalnie płynący czas podsuwał mi myśli, które zaprzątały moją głowę, a sercem szarpał ból nasączony rozterką Wertera."
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika immortalove.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
