Uśmiech pośród bólu i płaczu...

NIe zawsze smutek poznasz na twarzy, gdy z oczu łzy się poleją, bo czasem w sercu łamie się życie, a jednak usta się śmieją... 

To nie piosenki sprawiają, że płaczesz. To przez ludzi, miejsca i rzeczy. Piosenki Ci tylko o nich przypominają. 

Tym razem się nie udało, ale nie poddaję się - próbuję dalej...

Obejrzałam filmik "Nauka o Szczęściu" i skłonił mnie on by podziękować jednej z najważniejszych osób w moim życiu...

A tą osobą jest mój najlepszy przyjaciel... 

Wiem, że bez Ciebie moje życie nie wyglądałoby tak jak teraz. Dziękuję Ci, za wszystkie rozmowy oraz za wszystkie słowa pocieszenia w chwilach smutku. Wiem, że w każdej chwili mogę na Ciebie liczyć. Przyjaźnimy się już od 5 lat i spędzamy ze sobą prawie każdą wolną chwilę. Z Tobą mogę porozmawiać o wszystkim. Potrafisz mnie wysłuchać i doradzić w każdej sytuacji. Kiedy robię coś źle albo nie pasuje Tobie to co robię, od razu mi o tym mówisz.

A kiedy nikogo przy mnie nie ma i pomyślę, że nikomu nie zależy na mnie. Kiedy cały świat opowie się przeciwko mnie i poczuję się osamotniona, ty jesteś obok mnie... Kiedy ten, na kim najbardziej mi zależy nie będzie dbał o mnie. Kiedy ten, komu dam swoje serce rzuci je w kąt, ty jesteś obok mnie... Kiedy osoba, której zaufałam, zdradzi mnie. Kiedy ten, z którym dzielę wszystkie myśli i tajemnice nie będzie pamiętał o moich urodzinach, ty jesteś obok mnie... Kiedy potrzebuję kogoś, kto mnie wysłucha i kto otrze moje łzy, ty jesteś obok mnie... Zawsze jesteś obok mnie, chociaż dzieli nas niemała odległość i cieszę się, że mogłam Ciebie spotkać na swojej drodze.

Choć podobno przyjaźń między kobietą a mężczyzną jest niemożliwa... My jednak jesteśmy wyjątkiem...

Jeżeli jednej z osób w związku zależy za bardzo i wszystkim przejmuje się dwa razy mocniej to też dwa razy mocniej będzie cierpiała...

Dlaczego nie posłuchałam Ciebie wcześniej, jak mówiłeś, żebym tak bardzo się nie angażowała?
Nie posłuchałam CIebie i bardzo tego żałuję, ale mam nauczkę tzw. dwa razy mocniejsze cierpienie....

Ale nie ma co płakać, dobrze że chociaż opamiętałam się w odpowiednim momencie...