Madzia i Wojtek ;***

Jeszcze raz SZCZĘŚCIA i MIŁOŚCI robaczki ;***

Ogólnie to, uwielbiam ich... Nie, nie już nie uwielbiam - Kocham jak rodzinę. 

Bo przecież oni są jak rodzina, osoby, które znam przez połowę a w niektórych przypadkach nawet ponad połowę swojego życia nie mogę nazwać zwykłymi znajomymi. Razem, od wielu lat tworzymy cudowny "zespół". To jest jak magia, jakby jakieś osoby czuwały nad nami, nami wszystkimi&

Cudownie jest siedzieć, nawet bezczynnie, nie mówić nic, po prostu milczeć, ale z nimi. Widzieć uśmiech na ich twarzy i znać na pamięć, jedno spojrzenie wystarcza żeby dowiedzieć się, co ich gryzie, jak im minął dzień. Mieć tą świadomość, że kiedy wali się cały świat i łzy nie przestają lecieć, to, to w ich ramionach zawsze znajdzie się to "coś" uśmiech, zrozumienie, wsparcie.

To już tyle lat minęło, zmieniliśmy się, każdy z nas jest inny niż kiedyś, ale nauczyliśmy się żyć ze sobą, razem... Czasami bywają gorsze dni, takie dni słabości, kiedy kłócimy się, coś jest nie tak. Tylko, jest między nami taka niewidzialna lina, która przyciąga nas z powrotem w to samo miejsce.  Opierdzielamy się, dajemy porządnego kopa, rezamy się codziennie, ale potem zawsze jest śmiech i wspomnienia, żarty&

Często ciężko nas zrozumieć, przewinęło się tyle ludzi, ale zostali ci, którzy zawsze byli, od samego początku, mimo innych miejscowości, innych szkół, pracy, zajęć pozalekcyjnych nadal jesteśmy razem i właśnie to jest takie magiczne.

 Jesteśmy cholernymi szczęściarzami ze mamy siebie, dziękuje losowi za to, że skierował każdego z nas na drogę, w której spotkaliśmy się w samym środku- wszyscy razem.

"jeden za wszystkich, wszyscy za jednego."

Dziękuję wam ;*** za te wszystkie niesamowite chwile.

 http://www.youtube.com/watch?v=QmXp3BOBnTg