Udało mi się, mam pasek na świadectwie.. lecz coś jest nie tak. Zero radości. To o co walczyłam tak naprawdę jest teraz bezwartościowe. Straciłam dużo czasu. Przez ten czas.. zrozumiałam, że.. brakuje mi Ciebie. Bardzo. Wiem, że tego nie przeczytasz, ale tak bardzo chcę Ci powiedziec, że nie zapomnę. Tak wiele rzeczy mi przypomina o Twym istnieniu. Wierzę, że udałoby się. Gdybym tylko.. no właśnie i tu się staje rzecz nierealna. Nie zmienię siebie, choc już jestem dla Ciebie idealna. Wiem, że przyjmiesz mnie gdybym przyszła. Ale z czym ja przyjdę, co Ci dam? Co powiem..? 
Zajmuję się głupotami, błaźnię się przed ludźmi.. byle tylko ze mną byli. Nie chcę byc sama, nie chcę. Nie pokazuję prawdziwej siebie. Wybudowałam mur bez furtki, czyli bez klucza..  Nikt nie wie co jest we mnie, w środku. Czego potrzebuję, o czym myślę. Biję się sama ze swoimi myślami. A teraz pojawił się inny, którego nie chcę zranic. Doceniam, ale.. ale nie umiem odpowiedziec. Ciebie nie mam, jego też stracic? Niech mi serce powie. Nie słyszę nic..  Czy jestem bez serca?