Dodano: 11 WRZEŚNIA 2013
01.Hulaj duszo,nieba nie ma.
01.Hulaj duszo,nieba nie ma.
Pewnie czujesz się zagubiony?Świat Ci się zawalił,chcesz trafić do wyjścia,ale nie wiesz gdzie ono jest? Jeśli TAK-zostań ze mną na chwilkę lub dwie:)
Potykając się o własne nogi, myśląc że szczęście zniknęło wraz z zachodem słońca..Włączasz muzykę na cały regulator.. Tańczysz.
Ogarnia Cię coś dziwnego, jakbyś z każdym krokiem przenosił się w swój wyimaginowany świat. Gdzieś gdzie nic nie trzeba. Gdzieś gdzie nic nie musisz. Rozkładasz skrzydła i lecisz. Płyniesz we własnym rytmie ciała. Pragniesz więcej. Bo to Cię uzależnia.
Żyjemy w świecie gdzie nic nie jest łatwe. A ludzie są dyskryminowani i cierpią. Przez cokolwiek. Coś tak mało istotnego jak kolor skóry, odmienny styl lub orientacja.
Chcę opowiedzieć o dziewczynie, której krwistoczerwone włosy zapadną wam w pamięci, wypalając dziurę, którą zobaczycie gdy zamkniecie oczy.W oczach miała coś smutnego, co inni próbowali odkryć.
Szybko popadała w depresję. Przez przypomnienie sobie bólu, który jej zadano. Przez słabość. Przez wrażliwość do świata. Śmieszne co? Była tak niewinnym stworzeniem, wobec tak wielkiego świata. To ją przytłaczało. Ta wielkość.
Upodobała sobie szczególnie miejsce nad rzeczką, przy średniej wielkości murku z betonu. Starym jak świat. Wsiąkł tyle łez i widział tyle szczęścia. Gdyby żył potrafiłby opowiedzieć najpiękniejsze historie o nieszczęśliwej miłości.
Razem ze swoim najlepszym przyjacielem wymyślili kiedyś sposób na pozbycie się tego co im się w sobie, a raczej w swoim charakterze nie podobało.
Dziewczyna ta nosiła wtedy ze sobą kartki oraz flamaster. W chwilach słabości, biegła w wcześniej wymienione miejsce i bazgrząc na skrawku topiła nieszczęście. Bezsilność została utopiona jak kamień opadając na dno.
Gdybyście mogli zobaczyć ów rzekę straconych słabości, wnikającą cały smutek jaki dwójka osób miała w sobie.. Trzymała w sobie nie mogąc wykrzyczeć jak im jest źle. Jak strasznie jest im źle.
Wartka woda była jak uzdrowiciel, jak terapeuta.
-Żegnaj problemie-szeptała za każdym razem.
Odprawiali to prawie jak jakiś rytuał, co tydzień, co godzinę, co kilka minut. Wszystko zależało tak naprawdę od nich.
Woda nie mogła tylko chłonąć wiecznie bolących blizn. Wiecznie krwawych blizn. Rysowanych jako arcydzieło bólu. Jako sztuka dla szukających ukojenia.
Witaj w naszym świecie.. Witaj w świecie gdzie ludziom nie można ufać. Gdzie ludzie cierpią. Popadają w nałogi byle tylko nie myśleć o niespełnionej miłości. Awanturach w domu.. Biciu. Gwałtach.Braku przyszłości.
Boisz się. Jesteś słaby. Masz wszystko czego chcesz, a co kiedyś wcale nie będzie Ci potrzebne. Rzeczy materialne kiedyś zginą. Wykształć charakter, żeby potem nie żałować. Złych wyborów.
Masz tylko minutę.. Masz sekundę.. Uciekasz? Zostań i poznaj smak krwi na rękach.
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika ilosty.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
Informacje o ilosty
Inni zdjęcia: ... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24... maxima24
