4.

Przepraszam was,że wtedy nic nie dodałam,ale nie mogłam

z siebie słowa wydusić po tej szokującej rozmowie.. nie mg

dojść do siebie, po tym co usłyszałam. przeprowadzka,serio?

niestety tak. niby w fajne miejsce,ale chcę zostać tu gdzie

jestem, nie ciągnie mnie za bardzo do Londynu, nie chcę

opuścić przyjaciół,znajomych,RODZINY!Londyn to

suuuuuper miasto, lecz wydaje mi się że nie dla mnie.

Chcę mi się płakać, zapaść pod ziemię, lecz nawet to

nic tu nie wniesie, postanowione i tyle. Teraz to mogę sb

tylko pomarzyć O WSZYSTKIM! pewnie i tak nikt tego

nie przeczyta, trudno, przecież ludzie mają też swoje

problemy, moimi nie muszą się zadręczać.Chcę uciec,

nie mogę niestety.Teraz zrobię wszystko, byle by zostać,

w końcu trzeba mieć nadzieje! Temu kto to przeczytał

jestem mega wdzięczna.Dziękuję,to na tyle, ta szokująca

notka właśnie się kończy, jak i moje szczęście życiowe,

ale nie ma co histetyzować, muszę się trzymać, nie

poddawać,do widzenia wam wszystkim.