162

Od paru miesięcy bez zmian, moje życie stanęło w miejscu i tak stoi i się patrzy,

Wiele osób wie, co ze mną się dzieje, jednak ta wiedza nikogo nie motywuje, żeby chociaż zapytać, jak się czuję, więc cóż, pozostaje mi użalanie się nad sobą. Kiedy jest mi naprawdę źle, to sobie robię listę ludzi, którzy mnie opuścili. Jak już umrę, będę ich straszyć.

Ostatnio jest znowu gorzej. Dziś był ból, krew, panika i poczucie winy.

Schudłam już 7 kg.

Tego zmęczenia nie da się opisać.

Chcę skończyć z tym wszystkim.

Podobno jakaś sesja jest czy coś. Jakieś wakacje się zbliżają. Czy coś. Nic mnie to nie obchodzi.

Idę się zwinąć w kłębek i spać dalej. Może mi się przyśni, że ktokolwiek mnie potrzebuje.

Albo że jestem zdrowa...