Dobry wieczór w trójwymiarze.

Takie życie gówno warte. Odkąd serce mam rozdarte... 

Wyrzuciłam stare listy.  Odwiedził mnie człowiek mglisty.

Stoją w ogniu wielkie mosty. Czytam jego wszystkie posty.

Ktoś bardzo o mnie zazdrosny.   Żaden wydźwięk w tym miłosny.

Żadne imię moim echem. Dzieli ze mną się uśmiechem.

Piję siedząc tuż przy oknie.  Czemu on tak chętnie moknie?

Teraz mi się z nim kojarzy  Kiedyś serce się zajarzy

Czerwonej herbaty smak. Jak psychodeliczny mak;

Nigdy na zimne nie dmuchać zacznie, kochać, zda zaufać,

Gdy pod stopą znów jest ślisko, przytul mocno, bądź zbyt blisko!

Od ściany do ściany bieg. Cóż za losu piękny zbieg;

Dni mijają, lata lecą. Serce z sercem się kaleczą.

Wieczorem gryzę paznokieć, mam ochotę szturchnąć w łokieć.

Zaraz zasnę, mimo pełni. Czy dziś sen piękny się spełni?

Dziś dzień jest nieodpowiedni. ku tej całej przepowiedni?

Tyle złego się zdarzyło, choć nie mnie to dotyczyło... 

Pogubiłam, wątek, cel. Czasem z losu durny cwel.